Wydawca treści
P K Wysoczyzny Elbląskiej.
Uchwałą Nr VI/51/85 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Elblągu z dnia 26 kwietnia 1985 roku, został utworzony Park Krajobrazowy „Wzniesienia Elbląskie". Rozporządzenie Wojewody Elbląskiego nr 4/97 z 28 kwietnia 1997 r. zmienia nazwę na Park Krajobrazowy „Wysoczyzny Elbląskiej". Obecnie zasady funkcjonowania Parku reguluje Rozporządzenie nr 8 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 26.01.2006 r. w sprawie Parku Krajobrazowego Wysoczyzny Elbląskiej.
Obejmuje on obszar 13 732 ha, z czego 7 195,99 ha to grunty w zarządzie Nadleśnictwa Elbląg. Wokół Parku utworzono otulinę o łącznej powierzchni 22 948 ha.
Obszar Parku wyróżnia piękno krajobrazu. Wysoczyznę Elbląską rozcinają promieniście liczne i na ogół głębokie (osiągające czasami 40, a nawet 60 metrów głębokości) doliny erozyjne, wykształcone przez, często posiadające górski charakter, potoki. To wszystko kontrastuje z przylegającymi do niego Żuławami i Zalewem Wiślanym. Ponad połowa obszaru Parku to grunty Nadleśnictwa Elbląg.
Niezmiernie bogata jest szata roślinna Wysoczyzny Elbląskiej: rosną tu piękne lasy, z wiekowymi dębami i bukami. Osobliwością jest występowanie na tym terenie górskich gatunków roślin, wśród nich chronionych: pióropusznika strusiego i żebrowca górskiego. Najcenniejsze fragmenty zbiorowisk leśnych chronione są w dwóch rezerwatach przyrody: „Buki Wysoczyzny Elbląskiej" – gdzie występują buczyny pomorskie i grądy oraz „Kadyński Las", utworzony w celu ochrony starodrzewu bukowego i dębowego.
