Hodowla lasu obejmuje zbiór i przechowywanie nasion drzew, produkcję sadzonek na szkółkach, zakładanie oraz pielęgnację i ochronę upraw leśnych oraz drzewostanów.

    Hodowla lasu korzysta z dorobku nauk przyrodniczych, m.in. klimatologii, gleboznawstwa, botaniki czy fizjologii roślin. W pracach hodowlanych leśnicy dążą do dostosowania składu gatunkowego lasu do siedliska. Dzięki temu las jest bardziej odporny na zagrożenia.

    Las, jeśli nie powstał w sposób naturalny, jest sadzony przez leśników. Sadzonki hoduje się w szkółkach. Uprawy są poddawane zabiegom pielęgnacyjnym i ochronnym. Mają one stworzyć optymalne warunki wzrostu dla drzew najbardziej pożądanych w składzie gatunkowym rosnącego drzewostanu. Ostatnim elementem hodowli jest wycinka drzew dojrzałych, tak aby możliwe było odnowienie lasu, w sposób optymalny dla wymagań rosnących gatunków drzew.  

    Lasy na gruntach porolnych zajmują powierzchnię 3150,07 ha. Dużym wyzwaniem dla leśników jest przebudowa tych niedostosowanych do typu siedliskowego lasu drzewostanów.

    Zadania hodowlane nadleśnictwa determinują następujące cele:
a) utrzymanie trwałości i spójności drzewostanów wraz z inicjacją ich odnowienia naturalnego przez stosowanie rębni stopniowych i częściowych z wydłużonym okresem odnowienia a także odpowiednie zabiegi pielęgnacyjne,
b) przebudowa litych drzewostanów brzozowych, modrzewiowych, sosnowych oraz plantacji topolowych o składzie niezgodnym z typem siedliskowym lasu, znajdujących się przede wszystkim na gruntach porolnych,
c) zalesienia olbrzymich areałów gruntów porolnych i popoligonowych.
Ekspansywnie powstające odnowienie naturalne buka oraz konieczność wzbogacania składu gatunkowego w celu doprowadzenia drzewostanów do zgodności z optymalnym typem gospodarczym drzewostanu przewidzianym dla w/w układu siedlisk wymaga sztucznego wprowadzanie dęba szypułkowego, jesiona, lipy. W ten sposób odnawia się rocznie areał o wielkości około 40 ha, najczęściej w postaci 15-20 arowych gniazd, powstałych w wyniku cięć rębniami złożonymi i stopniowymi.
Lasy na gruntach porolnych zajmują powierzchnię 3150,07 ha. Dużym wyzwaniem dla leśników jest przebudowa tych niedostosowanych do typu siedliskowego lasu drzewostanów. Proces przebudowy polega na wprowadzaniu pod okapem drzewostanu właściwych gatunków lasotwórczych: buka, jesiona, lipy oraz na istniejących lukach dębu.
Od 1995 r. Nadleśnictwo Elbląg intensywnie realizuje ,,Program zwiększania lesistości kraju".
Do 2001 roku zalesiono około 470 ha. Areał ten obejmuje grunty położone głównie na terenie Żuław Wiślanych, gdzie dominującym typem siedliskowym lasu jest las łęgowy (44%).
Położenie lasów Obrębów Kadyny oraz części Elbląga na terenach dużych spadków terenu utrudnia znacznie prace odnowieniowe. W takich wypadkach stosuje się wyłącznie ręczne, niezwykle pracochłonne metody przygotowania gleby.
Oprócz odnowień i zalesień Nadleśnictwo wykonuje planowe zabiegi pielęgnacyjne w rozmiarze około 1000 ha rocznie. Należą do nich pielęgnowanie gleb, czyszczenia wczesne, czyszczenia późne, wprowadzanie podszytów oraz podkrzesywanie drzew dorodnych.
  Nadleśnictwo Elbląg znajduje się w 313/1 makroregionie nasiennym i 103 mikroregionie matecznym dla dębu szypułkowego i lipy drob.
    Na dzień 31.12.2000 r. Nadleśnictwo posiada 20,81 ha wyłączonych drzewostanów Nasiennych, 512,00 ha gospodarczych drzewostanów nasiennych, 18 Drzew Doborowych oraz 85,55 ha upraw pochodnych.