Wydawca treści
P K Mierzeja Wiślana.
Utworzony został Uchwałą Nr VI/51/85 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Elblągu z dnia 26 kwietnia 1985 roku. Uchyliło ją Rozporządzenie Nr 56/06 Wojewody Pomorskiego, z dnia 15 maja 2006 roku, w sprawie Parku Krajobrazowego „Mierzeja Wiślana".
Obejmuje on obszar o powierzchni 4 410 ha, z czego 3 032,05 ha to grunty Lasów Państwowych. W celu zabezpieczenia Parku przed zagrożeniami zewnętrznymi wyznaczona jest otulina o powierzchni 22 703 ha.
Park ten obejmuje część Mierzei Wiślanej od granicy rosyjskiej do miejscowości Sztutowo (około 32 km długości).
Mierzeja Wiślana powstała w wyniku procesów akumulacji w strefie brzegowej Bałtyku z materiału naniesionego przez Wisłę oraz przez morze. Rzeźbę terenu charakteryzują wzniesienia wydmowe o wysokościach przekraczających 20 m npm, a najwyższe wzniesienie występuje na wschód od Krynicy Morskiej - tzw. Wielbłądzi Garb 49,5 m npm.
Szerokość Mierzei wynosi od około 500 m przy granicy do nieco powyżej 1km w okolicach Krynicy Morskiej i dalej idąc ku zachodowi szerokość jej rośnie i w okolicach Przebrna dochodzi do 2 km, a w okolicach Kątów Rybackich przekracza 2 km.
Część zachodnia PKMW przylega do Żuław Wiślanych na odcinku nieco ponad 2 km, pozostała część o długości około 30 km (głównie wał wydmowy) graniczący z wodami Bałtyku i Zalewu Wiślanego.
Teren Parku oraz mierzejowa część otuliny to w przewadze obszary zalesione, z przylegającymi doń plażami i wodami Bałtyku oraz Zalewu Wiślanego. Są to tereny atrakcyjne dla wypoczynku pobytowego oraz weekendowego i jest to aktualnie jedno z największych zagrożeń dla środowiska.
